Er zijn nog al wat verschillen tussen beide blokken: in de EU zien we landbouw en natuur als complementair: ze gaan goed samen, boerennatuur bestaat. In de VS zien ze het als substituten, je doet het een of het ander. Een tweede is dat in de EU landbouwmilieubeleid zich vooral richt op het schade van te intensief landgebruik. De Amerikanen richten zich vooral op het uit productie nemen van grond voor de landbouw, dan kun je er tenminste natuur van maken. Een derde onderscheid is dat de VS aan doelgerichte (targetted) maatregelen doet voor meetbare vervuiling. De EU richt zich veel meer op milieuvriendelijke processen.
De verklaring voor deze verschillen kunnen, zo halen de auteurs ander onderzoek aan, vermoedelijk gezocht worden in historisch-geografische gegevenheden. Zo wonen de Europeanen veelal in steden temidden van het landbouwgebied, die soms ook (te) intensief worden gebruikt. De Amerikanen hebben het meer gescheiden: steden aan de kust en rivieren, landbouw in de Mid-West en natuur in en rond de bergen. Amerikanen kennen ook vrij recentelijk nog echte woeste natuur, in Europa is die tot ver in Finland en tot op grote hoogte in de Alpen al lang ver teruggedrongen. Voor sommige Europeanen zijn landbouw en natuur dus bijna synoniem (sommigen zien in wegbermen ook natuur), voor de Amerikaanse stadsbewoners zouden positieve externe effecten van de landbouw ver weg zijn. Europeanen hebben ook te winnen bij minder intensief lokaal grondgebruik, voor Amerikanen is het niet al te duur extensieve landbouwgrond uit productie te nemen. En zo eindigen we met multi-functionality versus productivist.
En toch vind ik die Amerikaanse manier van kijken ook voor Europa zo gek nog niet. Ook al omdat voor te intensieve productie het polluters-pay-principle zou moeten gelden. Leerzaam paper dus.
Kathy Baylis, Stephan Peplow, Gordon Rausser and Leo Simon: Agri-environmental programmes and trade negotiations in the United States and in the European Union. in: EuroChoices 10(2) 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten