Berlaymont

Gisteren was ik voor het eerst in decennia weer eens in het Berlaymont gebouw van de Commissie. Om met het kabinet van Commissaris Ciolos van gedachten te wisselen over innovatie en onderzoek (en de relatie daartussen) in de landbouw. Lastig onderwerp want het is ook een beetje een paradigma shift: bij innovatie moet je vooral boeren en ondernemingen de vrijheid geven en de middelen het onderzoek aan te sturen (als dat al nodig is voor innovatie). Onderzoek kan vooral bijdragen via innovatie-gedreven onderzoek. Maar we zitten vaak in science-gedreven onderzoek dat dan op zijn best tot researchgedreven innovatie leidt. Dat is de cultuur van plannen en top down, niet die van loslaten en niet-lineaire processen die innovatie kenmerkt.

Enfin, leuk om weer eens in Berlaymont te zijn. In de jaren tachtig, toen de EU nog uit 9 landen bestond en ik vaak twee dagen in Brussel vergaderde, gingen we er na de eerste dag dan nog wel eens een borrel drinken en eten, in het Rotonde restaurant. Soms vroeg er wel eens een portier om even je vergaderstukken te laten zien, om te controleren dat je iets bij de EU deed. 

Dat kan nu natuurlijk helemaal niet meer. Nu is het zwaar bewaakt, hoewel de bezoeker zeer vriendelijk wordt behandeld. Outsiders kunnen liften helemaal niet zelf bedienen. Verder is het gebouw door zijn Y vorm intern nog altijd een beetje bevreemdend; je moet altijd weer even kijken waar je zit. Maar na het eruit slopen van alle asbest (het gebouw heeft er jaren als geraamte bijgestaan, het was goedkoper geweest het te slopen, maar het was inmiddels een landmark voor alle TV kijkers) is het mooi ingericht, ruim, veel hout en -in tegenstelling tot wat sommigen denken - ook weer niet overdreven luxe.