instituties en het tussensegment

De Ford Edsel. Het marktsegment wilde
er niet aan. Staat dus ook in Hanoi
in een musem en nu een collectors item

Er moet nog eens een betere term worden bedacht door de marketeers voor het woord "tussensegment". Dat wordt in onderzoeks- en ambtelijke kringen gebruikt voor producten "tussen" gangbaar en biologisch. Daarmee (deels vermoedelijk onterecht) suggererend dat het een schakelproduct is dat kopers van het ene naar het andere leidt. Het lijkt me een zelfstandige niche, net zoals we de stationcar geen tussen-auto noemen tussen de sedan en de SUV. Gelukkig wordt het niet onder die naam vermarkt, maar toch.

Enfin, ik kom daarop omdat ik een leuke publicatie van mijn LEI-collega's las over hoe het in de ons omringende landen zit met het tussensegment. Dat levert mooie inzichten op in hoe de instituties in de landen verschillen: in de UK zie je net als bij ons een tussensegment, maar vooral gedreven door de retail zelf, veel minder door acties van de overheid.
In Frankrijk doet de overheid ook wel veel, maar dan gaat het om streekproducten / terroir en verder minimueisen in de wet. Verder wordt dierwelziijn er veel minder apart uitgelicht, zoals hier en in het UK. De Denen doen ook het een en ander, maar de overheid let daar vooral op volksgezondheid en klimaat. En in Belgie en Duitsland is er van geen tussensegment-denken sprake.

Het onderzoek koppelt deze praktijken aan de cultuurtheorie van Hofstede en aan een paper van Kjaernes et al (2007), die voor NL en de UK een marktmodel centraal stellen, voor Scandinavie een verzorgingsstaat-model (hoewel NL vaak bij Scandinavie wordt ingedeeld op dit soort instituties) en voor Frankrijk en Italie een terroir-model. Boeiende materie, ook voor ander onderzoek.

E. Oosterkamp et al; Verkenning van dierlijke tussensegmenten in onze buurlanden, LEI. Den Haag., aug. 2011