Hier is de link naar de kaarten met voedselwoestijnen: 10% van de VS en 13,5 miljoen mensen. Dat aantal is nogal gevoelig voor definities: in 2009 waren het er nog 10 miljoen meer, maar intussen werd op het platteland de eis dat er binnen een afstand van 1 mijl een supermarkt moet zijn voor 33% van de bevolking, verhoogd naar 10 mijl. Daarnaast moeten er in een voedselwoestijn 20% van de mensen beneden de armoedegrens leven.
The Economist van 9 juli, waaraan ik dit ontleen, citeert ook wat critici van het concept. Zo blijkt dat maar 15% van de mensen in de eigen censusarea (de basis voor de classificatie) shopt. Verder tellen alleen de supermarkten, niet de gespecialiseerde groentezaken, health shops of (boeren)markten of kraampjes, waar veel vers spul wordt aangeboden.
Ook de ERS is van mening dat puur het vergroten van het aanbod niet helpt. Ook als je een supermarkt in een voedselwoestijn opent, kopen de mensen er vooral energiedrankjes en junk food. Misschien nog weer wat goedkoper. Veel mensen willen blijkbaar niet gezond eten, hebben de kennis niet of kunnen het gewoonweg niet (meer) betalen. "over the last four years, the price of the healthiest foods has increased around twice the rate of energy-dense junk food. That's the whole problem, in an organic nutshell", zo concludeert The Economist af. Of zoals iemand me pas vertelde over haar ervaringen op Rotterdam Zuid: 4 energiedrankjes en een patatje kapsalon per dag is voor veel kinderen aldaar ook een geregeld, maar ongezond leven.
The Economist: Food Deserts, 9.7.2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten