elitair eten

De aanhangers van het slow food streekproduct moeten het dezer dagen niet van de NRC hebben. Zaterdag brak microbiologe en nrc.next columniste Rosanne Hertzberger een lans voor het pakje en de kant- en klaarmaaltijd (omdat het alternatief veelal een nog ongezondere hap uit de frituur is) en stelde ze de hypocretie rond de afkeer van E-nummers aan de orde: citroensap is nu een keer een E-nummer.
Vandaag interviewen de foodcolumnisten van NRC de gevierde Engelse kookboekenbestsellerauteur Nigella Lawson. Ik citeer een alinea:
"De gegrilde zeebaars met gestoofde boterbonen is aangeschoven, bonen uit blik, geheel in de geest van Nigella. De trend van slowfood en seizoenseten is aan haar voorbijgegaan. "Ik zing nog steeds hetzelfde liedje", zegt ze, "Ik wantrouw mensen die alleen maar streek- en seizoenproducten willen eten. In het Victoriaanse tijdperk toen de boerenklasse streek- en seizoenproducten at, liet de elite glazen kassen bouwen om ananas in te kweken. Nu de massa het hele jaar ananas kan eten, schrijft de elite voor dat je seizoens- en streekproducten eten moet. Daar ben ik cynisch over".

Eten is cultuur. Cultuur is sociologie. Met subculturen en sociale stratificatie. Juist ook met inzet van eten.