Vanmiddag vergaderden we in Harmelen, op locatie bij een mooi paprika-bedrijf. Interessant om weer eens even in zo'n bedrijf rond te lopen. Een innovatieve business die er heel anders uit zien dan bij de start net na de Tweede Wereldoorlog. De huidige eigenaar vertelde dat zijn vader toen nog moeite had de komkommers af te zetten: hij teelde net als in zijn geboortedorp Loosduinen groene komkommers - een product voor de Engelse markt. Amsterdam en Utrecht wilden daar niet aan, die werden als onrijp gezien, vergeleken met de toen nog populaire gele komkommer. Blijkbaar hadden we toen nog volop regionaal koopgedrag.
Ik begreep ook dat er specialisatie is tussen paprika's op de grootste bedrijven en dat komkommers wat meer op kleinere bedrijven met meer gezinsarbeid worden geteeld omdat de teelt daarvan minder planbaar is, en die wel eens ineens in het weekend geplukt moeten worden.
Om in Harmelen te komen moet je door Vleuten of langs de Leidsche Rijn. Leek me wat lastig bereikbaar maar goed water en vakantiekrachten uit de Vinexwijk maken weer wat goed. Verder werd me duidelijk dat je dit soort bedrijven eigenlijk niet meer op dezelfde plek kunt vernieuwen: dan mis je snel een half jaar of een jaar omzet, je kunt beter verkopen aan bv. een bloementeler en nieuw bouwen.
Tuinbouw is ook projectontwikkeling geworden en in het kader van belangenbehartiging en institutionele innovatie filosofeerden we verder waarom dat ook niet met projectontwikkelaars op oude haventerreinen zou kunnen. Een boeiende middag die met een gezellig diner werd besloten.
Ging het nu vroeger over gele paprika's of gele komkommers.
BeantwoordenVerwijderenJij zat er dichterbij?
Jan Paul
Om gele komkommers. De paprika's zijn pas van de laatste decennia, die teelden we in de jaren 40 en 50 nog niet - daar was in geen enkele kleur een markt voor.
BeantwoordenVerwijderen