Arbeiderskampen

Werkkampen hebben in de regel geen beste naam en worden met ongure regimes of opvoedingsgestichten geassocieerd. Zo niet de werkkampen die de ontginning en het in cultuur brengen van de Flevopolders faciliteerden. Die waren een bron van trots.
Inmiddels is Oostelijk Flevoland oud genoeg om tot geschiedschrijving over te gaan. Een stichting die dat tot taak heeft maakte een leuk boekje met verhalen van de eerste kampbewoners in Ketelhaven, Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen. Bekende plekken, bekende namen, consistente verhalen. Hard werken en verder was geluk heel gewoon.
De kampen speelden een grote rol in het scheppen van de sociale structuur voor de te stichten dorpen. Leuk boekje dat ik iedereen met interesse voor dit gebied kan aanraden. Alleen al de foto's zijn uniek.
Voor Biddinghuizen is ook nog gedocumenteerd wat er later met het barakkenkamp gebeurde. Voor Dronten (gemeentehuis en veel jeugdvereningen weet ik uit eigen ervaring) moet dat ook nog maar eens worden vastgelegd.
Ik kan het niet nalaten zout te leggen op twee foutjes van de eindredactie, die vermoedelijk bij dit soort orale geschiedenis bijna niet te vermijden zijn. Zwartmaaien zal geen reden geweest zijn tot bonussen van de werkgever Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders. De vakterm is zwadmaaien (het gewas wordt in een strook, zwad, neergelegd om te drogen). En een polderkenner weet dat de Alikruikweg eerst nog een tijdje de Latijnse naam Hydrobiaweg had. De weg heet dus naar een wadslakje, niet naar ene Alie Kruik.
Al met al: goed werk van deze stichting, zorg dat je het te pakken krijgt.

Stiching geschiedschrijving in de gemeente Dronten: Kampen voor een nieuw bestaan. Ongedateerd (zeer vermoedelijk 2009)