Afval bestaat niet: upcyclen wel

Safe, het blad van de Robeco Groep, besteedt deze maand heel veel aandacht aan landgoederen. Interessanter nog vond ik het verhaal over recycling van afval. Na het overaanbod uit de ex-communistische wereld in de jaren 90 en de grote vraag tot de crisis lijkt de bedrijfstak weer gezond en de wind mee.
Aan het woord komen Harderwijkse ondernemers wier familie begon in de swill leveranties als varkensvoer. Swill (een oude engelse term) is het keuken en restaurantafval dat vroeger zo naar de varkens ging. Dat mag niet meer, het moet nu eerst een fabriek met verhitting door.
Nu zit men in metalen en nog veel meer. Plastics kunnen weer in dieselolie worden omgezet als het moet. Afval bestaat dan ook niet en je hebt een business model als je kunt upcyclen: wat er uit komt is meer waard dan er in gaat.
Dat lijkt me interessant voor onze biobased ideeen: daar is nog steeds het idee dat je de waardevolste delen gebruikt voor de duurste toepassingen en steeds een stapje lager. Afpellen dus. Maar upcyclen is nog mooier.
Ook interessant is dat de bedrijfstak het moet hebben van veel kleine bedrijfjes die lokaal bij de aannemers etc de troep ophalen en hun wereldje moeten kennen. Ze leveren toe aan steeds grotere bedrijven.
Conclusie van de Safe: Drie wereldomvattende problemen schreeuwen om een oplossing: het snel stijgend tekort aan grondstoffen, het gigantische overschot aan afval en de daarmee samenhangende vervuiling. Aan deze problemen is gemakkelijk iets te doen: recycling. Zo gaat dat met schaarste, het maakt zijn eigen feedback loop.

J. van Vollenhoven: Afval bestaat niet in: SAFE 2010, nr 1.