Waarom breekt Web 2.0 op de werkplek toch maar niet door? Terwijl prive velen zich bezig houden met blogs, Hyves, Twitter, Wikipedia etc. Dat is een vraag waar wat mij betreft de nieuwe EU Commissaris ICT haar sterke krachten aan mag wijden: als ze daarmee de ICT verder kan uitrollen in Europa hebben we met Neelie Kroes misschien wel een vergelijkbare belangrijke post als landbouw in de jaren 60.
De FT van vandaag licht alvast een tipje van de sluier op. In een boekbespreking van Andrew McAfee's Enterprise 2.0 komt recensist Richard Waters met enkele aanwijzingen. Hij constateert dat e-mail in bedrijven lekker populair is (en er weinig reden is voor mensen om naar nog betere oplossingen te kijken, terwijl men). Die populariteit komt omdat e-mail niet alleen lekker makkelijk is, maar ook een favoriete tool van managers die hun mening even door willen geven zonder tegengesproken te worden. En een wat gefrustreerde ondergeschikte stuurt ook lekker mailtjes, en cc-t anderen ongevraagd in om frustraties of de schuld te delen. E-mail ondersteunt dus lekker de pathologien van de werkplek, aldus Waters.
Web 2.0 vraagt daarentegen om een omgeving die stimuleert om kennis te delen, collega's in het (half) openbaar te helpen. Een plek waar chefs luisteren naar medewerkers, waar mensen hun beste ideeen delen zonder bang te zijn afgewezen te worden of bestolen te worden van hun idee.
Vermoedelijk zijn er wel van die verlichte werkplekken, zo constateert Walters, maar de beschikbaarheid van de technologie is geen garantie dat ze erdoor gaan ontstaan. Terwijl je prive niet achter wilt blijven als je vrienden aan het bloggen of twitteren slaan.
Ik stel voor dat mevr. Kroes eens probeert de Europese democratische idealen en de web 2.0 technologie met elkaar gaat verbinden, ook op de werkplek, in Brussel en elders. Maar laten we er niet op wachten.
Richard Waters: Dreams of a techno-utopia staffed by united workers. FT 26.11.09
Geen opmerkingen:
Een reactie posten