Water en CO2

Een paar leestips over landbouw en milieu: The Economist van 24 oktober stond vol met artikelen over dit onderwerp. Een groot verhaal over de waterproblemen in Californië waar boeren, stedelingen en milieugroep elkaar in de greep houden rond weinig duurzaam watergebruik. En waar een politicus vindt dat bepaalde bedreigde vissoorten thuis horen in het rijk van de dinosaurussen.

Boeren in de States lobbyen sterk tegen een klimaatovereenkomst: het zou diesel en kunstmest te duur maken, en daarmee het level playing field zouden aantasten (was diesel al niet erg goedkoop in de VS?), En omdat er veel landbouwstaten zijn, en alle staten 2 senatoren leveren, is invloed verzekerd. Er zijn al tegemoetkomingen voor lokale energie-cooperaties en de belofte dat de landbouw door de USDA gereguleerd zal worden in plaats van door de Environmental Protection Agency. Dat maakt blijkbaar wat uit.

Tot slot meldt het blad nog wat recente literatuur: een VN rapport dat afrekent met de duurzaamheid van biobrandstoffen: alleen die suikerriet in Brazilie kan de test doorstaan. En twee papers uit Science. Jerry Melillo c.s. rekenden uit wat de effecten zijn van een efficiente vorm van biobrandstoffen: grassen in Afrika. Dat blijft de eerste 40 jaar per saldo CO2 uitstoten in plaats van vastleggen, vooral door het in cultuur brengen van de gronden en het toedienen van kunstmest. Tim Searchinger cs. analyseerde Kyoto en stelt vast dat het biobrandstoffen bevoordeelt omdat de uitstoot door het in cultuur brengen (en dus o.a. kappen van bos) niet meegeteld wordt. Perverse prikkels zijn al weer ingebakken, zo constateert The Economist. Misschien is het idee om de vaste bijmengverplichting variabel te maken zo gek nog niet ……..