dynamiek in instituties

landbouweconomen verzamelden zich vanmiddag in Wageningen waar prof. Arie Oskam een vaarwel-college gaf. Hij zag kans om alle belangrijke economische invalshoeken (neo-klassiek, micro, behavorial, politcal economie, institutionele economie) in korte tijd ook voor niet-economen de revue te laten passeren en vervolgens kritisch terug te kijken op enkele studies uit het verleden. Wat mij eraan deed herinneren dat een van de eerste studies die ik ooit las van de hand van Oskam een terugblik op een LEI studie van 1967 voor de USDA-ERS was. Waarin ook al doorklonk dat je als econoom een erg goed model moest hebben wilde je beter voorspellen dan het doortrekken van trends.
Dat soort evalueren van voorspellingen gebeurt te weinig en houdt de modelmakers scherp. Dit keer was er een pleidooi voor meer onderzoek naar dynamiek in instituties. Op de receptie liep ik prompt een buitenlandse geleerde tegen het lijf die een Japanner aanhaalde die dit wel bekeken zou hebben, maar ook was blijven steken in het feit dat instituties blijven bestaan zolang de baten hoger zijn dan de kosten. Wat weer aansluit bij de constatering van Oskam dat op lange termijn economische modellen het makkelijker hebben dan op de korte termijn: dan spelen emoties, politiek en veranderingskosten een grote rol, en die zitten maar slecht in onze modellen.
Het instituut vaarwel-college had vanmiddag in ieder geval veel baten, dus dat hoeft nog niet op de helling.