Bauernsterben

"Wer mit Milch dungt, erntet Kohle" kopte de Frankfurter Allgemeine gisteren boven een foto op de voorpagina van een melkverspreidende mestverspreider. Dit vanwege de toezegging van de Europese Commissie van 280 miljoen euro, gemiddeld 1000 euro per melkveehouder (maar te verdelen naar omvang van de productie). "Die Revolution is vorerst abgesagt" zo meldt het blad, hoewel boerenvoormannen het in vergelijking tot de bankensteun te gering vinden. Daarbij dachten ze dan niet aan DSB-bank die ook de Duitse kranten haalde met zijn faillisement. Overigens vindt de FAZ niet dat je prijsdalingen van melk moet meten vanaf de extreme top van vorig jaar, dat is stemmingmakerij.
Zuidelijker vindt de Suddeutsche Zeitung -je begrijpt ik was even op en neer naar Bonn en dan lees je de kranten in de ICE- het melknieuws goed voor een berichtje op pagina 19, met een vergelijkbaar fotootje in het klein. Belangrijker voor deze kwaliteitskrant is de constatering dat de zwendel in levensmiddelenetiketten toeneemt.

Agropoly
Meest interessant vond ik de Zwiterse Tages Anzeiger -je begrijpt dat ik een stuk met de Zwitserse internationale trein reisde. Die constateert dat het aantal boerenbedrijven in Zwitserland niet meer zo snel terugloopt dan 10 jaar geleden. Toen was het Bauernsterben nog zo'n 3%, de afgelopen vier jaar nog maar 1,6%. De afname halveert dus, en in aantallen nog wat sterker.
Nog interessanter was de bijbehorende analyse onder de kop "Bauer sucht Hof" waarin men constateert dat er voor starters vrijwel niets te koop is. Je moet miljoenair zijn of een boerderij erven: boerderijen zijn erg gewild als woonplaats. Een inkomen hoeft het niet op te leveren. Bovendien binden de direkte betalingen (die ook Zwitserland sinds een aantal jaren kent) mensen aan hun boerderij: ze blijven lekker boer, incasseren de premies en laten het land bewerken door de buurman tegen een forse huur.
De krant citeert betrokkenen die tegen het "Giesskannenprinzip" zijn waarmee de bondsregering zonder tegenprestatie van dierwelzijn of ecologische maatregelen directe betalingen uitstrooit. Dit Gietermodel zou op de helling moeten ten faveure van tegenprestaties. Kunnen we de uitdrukking Gietermodel ook in Nederland invoeren?
Twee pagina's verder had de Tages Anzeiger gisteren nog een pagina-groot verhaal over 'landgrabbing' onder de kop Agropoly (zou het op de keeper beschouwd overigens niet Agromono moeten zijn?). Deels leunt het stuk op het bekende IFPRI rapport, deels op eigen research vanuit Zuid-Afrika. Een groep witte boeren uit dat land gaat voor 100 jaar tien miljoen hectare in Kongo pachten. Grondprijzen ten zuiden van de Sahara liggen op 800 tot 1000 dollar per ha (bron: Emergent Asset Management ltd).
En het stuk begint met een interview met een kleine boer in Noord Ghana. Zonder hem te informeren is zijn land door ambtenaren als onderdeel van 23.700 ha akkerbouwgrond verpacht aan het Noorse BioFuel Africa ltd. Dit bedrijf legt een Jatropha plantage aan om biodiesel te maken.
Commentaar eigenlijk overbodig (zou iemand zich dit bijeffect van de biodiesel wetgeving hebben gerealiseerd?), hoewel de krant in een begeleidend hoofdcommentaar ook nog wel aangeeft dat Afrika van zulke stromen geld en kennis kan profiteren, in bijzonder als die niet tot de grootbedrijven blijft beperkt. Maar nu is er een gevoel van neo-kolonialisme in plaats van faire handel. Aldus de krant.
Interessant, zo reisje langs de Rijn met de Duitstalige kranten van de dag.