agrificatie revisited

Er is veel belangstelling voor de biobased economy, het idee dat je uit biomassa ook nog andere dingen kunt maken dan food and feed. Sommigen zijn daar nog al kritisch op, mijzelf incluis, o.a. omdat we al in de jaren tachtig onder te noemer "Agrificatie" ook zo'n beweging hadden die na een hype van verwachtingen in de vallei der teleurstellingen terecht kwam.
Wageningen UR collega Harriete Bos heeft een interessant boekje gemaakt met een analyse van 25 jaar beleid en innovatie op het gebied van groene grondstoffen. Ze onderscheidt een aantal fasen. Het begon met aanbod gedreven initiatieven in het noordoosten des lands omdat er landbouwproductie teveel was en de akkerbouw naar inkomens uit een "vierde gewas" zocht. Dat mislukte min of meer (het vierde gewas werd in veel gevallen verhuur voor groentes en bloembollen). Maar er was wel een kern gelegd van onderzoekers in Wageningen en bij bedrijfsleven die doorgingen.
Er ontstond een tweede fase waarin de overheid uitging van privaat-publieke initiatieven waarvan er een aantal tot succesvolle producten leidden, en andere ook niet. De drijfveer was niet langer aanbod van producten maar zorg om milieu, geen bulk die grote arealen kan wegzetten maar hoogwaardige toepassingen. Pas nu is daar een beetje een oordeel over te vellen, technologie-innovaties hebben vaak tien jaar of meer nodig voor ze echt de consumentenmarkt bereiken. Een eerder oordeel viel misschien wel te negatief uit, zeker voor sommige cases (en anderen mislukten alsnog).
En inmiddels zijn we dus in een derde fase, met klimaat en energie (dure olie) als drijfveer, als ook toch weer een aanbodsfactor, nl. afval uit de industrie die om voedselveiligheidsredenen niet altijd meer in veevoer mag. En de verbinding met de fijnchemie is belangrijker geworden.
Interessant boekje dat in ieder geval mijn beeld wat bijstelde.

H. Bos: Agrificatie en de Biobased Economy. Wageningen UR ISBN 978-90-8585-345-9