de delta revisited

In een mooi voorjaarszonnetje -de zonnebril was nodig- en met een driedubbel CD van de Beach Boys op de audio reed ik naar Wageningen om me onder het gehoor van prof. Cees Veerman te scharen. Die hield een openbare masterclass over klimaatsverandering en de delta's en dat ging natuurlijk ook over het rapport van de tweede Deltacommissie.

Opnieuw bleek dat het een ingewikkeld onderwerp is: 50% van de bevolking en de landbouwproductie ligt in delta's en die zijn nog al gevoelig voor zeespiegelstijging. En alleen de Europese delta's kunnen wellicht goed de productie opvoeren.

Dat leidde in de discussie tot de onvermijdelijke vraag of het dan wel zo'n slim idee is die grond ook anders te gebruiken (voor natuur bijvoorbeeld) of niet meer van zoet water te voorzien - maar wij economen waren het er snel overeens dat we in Nederland ook veel geld over hebben (of hadden) voor wonen aan het water en natuur. En dat die paar procent grond in Nederland echt de wereldvoedselvoorziening niet verandert.

Overigens legde de inleider nog een keer uit dat het smelten van de Noordpool geen probleem is, althans dat de zeespiegel dan niet stijgt (misschien wel een probleem voor die ijsberen): men neme een glas whiskey met ijs en elke whiskey drinker weet dat je niet meer volume krijgt als je ijs smelt. De hooggeleerde riep nog wel de studenten op dit niet al te vaak te proberen ;-). Het echte probleem is het smelten van het landijs op Groenland en de Zuidpool.

We waren het er ook snel over eens dat zoet water op sommige plekken op sommige tijden van het jaar schaars wordt, en er dus voor betaald moet gaan worden. Sommigen lezen in het rapport van de Deltacommissie dat dit alleen voor het Zuidwesten geldt, dus ik had het genoegen dat maar eens aan de orde te stellen. Nee het zou overal moeten gelden, maar we moeten het blijkbaar zo lezen dat het Zuidwesten wel een goede plek is om er mee te beginnen: daar speelt het het eerst, daar kan men zich ook nog heel goed herinneren dat het zout was en dat het zoete water ze 40 jaar geleden in de schoot geworpen is door de Deltawerken. En verder -zo concludeerde nog iemand- niet teveel klagen want de rest van Nederland moet ook al meebetalen aan droge voeten in de Delta. Ik vermoed dat niet iedereen die mening deelt, maar in ieder geval is dit punt verder opgehelderd.

Aan een discussie waarom we eigenlijk zoveel zoet water ongebruikt door de haven van Rotterdam laten stromen en of we die niet kunnen afsluiten in tijden van droogte en bij extreem hoog zeewater, kwamen we niet meer toe. De borrel en de file huiswaarts (ook goed om dit stukje te schrijven) wachtten.