Twee weten meer dan een. Drie nog meer. Veel internet-fans zijn dan ook gegrepen door het idee dat je moet proberen de halve wereld bij je probleem te betrekken: the wisdom of the crowds. Dat is al een heel oud principe, dat ook aangeeft dat een democratie zo gek nog niet is.
Uit een stukje in the Economist leerde ik dat het idee teruggaat of Nicolas de Condorcet, die het jury-theorema ontwikkelde. Die De Condorcet, een Franse filosoof uit de 18e eeuw, kende ik als degene die met zijn ideeen over de gunstige ontwikkeling van de voedselsituatie Malthus aanzette tot zijn bekende essay. De Condorcet was een van de eersten die de wiskunde in de sociale wetenschappen toepaste. Hij beredeneerde dat als ieder lid van een jury maar gedeeltelijke informatie heeft, een besluit bij meerderheid van stemmen meer kans heeft om goed te zijn dan als we het aan een individu overlaten. En in dat geval is een grotere jury altijd beter.
Het wordt wat lastiger als de juryleden vooraf de informatie delen. Dan kan ‘group think’ optreden als de aangeboden informatie niet goed op waarde ingeschat kan worden. Dieren hebben daar oplossingen voor gevonden: als een verkenner (bijvoorbeeld een bij) met nieuwe informatie aan komt (bv over een goede nieuwe plaats om te nestelen), dan wordt een volgende verkenner uitgestuurd en dat herhaalt zich nog enkele keren zodat verschillende alternatieven afgewogen kunnen worden. Een soort studie van alternatieven dus.
The Economist: Decisions, decisions. 14.2.2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten