Vervolgens is natuurlijk de vraag of het boek ook over economie gaat. Indirect is natuurlijk alles economie, en gelukkig begint het boek met "leren van cijfers". En de boodschap: teel zoveel mogelijk kg per ha, en doe dat via een zo hoog mogelijk suikergehalte. Onduidelijk blijft hoever je gegeven het suikergehalte dan moet gaan met de kilo's biet. Door de fors gedaalde suikerbietenprijs lijkt me dat ten opzichte van vroeger verandert: de marginale opbrengst is lager.
Overzaaien na nachtvorst in het voorjaar is zo'n typisch economische afweging en daar beschikken we over een website van het IRS die helpt rekenen. Voor wel of niet beregenen is ook zo'n economische beslissing, maar mist zoiets blijkbaar nog.
Wij suikertelers worden uitgedaagd om in 2015 15 ton suiker per ha met een kostprijs van 15 euro te telen. 3 x 15 = de slogan. In dat kader had er dan wel een heel hoofdstuk in gemogen over schaalvergroting want de kostprijs wordt vooral bepaald door de vaste kosten van mechanisatie en arbeid. En die worden weer bepaald door de oppervlakte per bedrijf en daarbinnen het aantal percelen. Een rondje extra rijden met de oogstmachine kost niet veel geld, maar van perceel A naar perceel B rijden wel. Ook als je de brandweer niet nodig hebt om de weg schoon te spuiten. Alle percelen minimaal 15 ha bieten lijkt me in dat verband een mooi streven: 4 x 15 wordt dan de slogan. Iets voor de volgende editie.
Maar met die kanttekening beveel ik het boek van harte aan.
Koos in 't Hout en Jrugen Maassen: Suikerbietsignalen, uitgeverij Roodbont. Op de foto de concurrerende rietsuikerteelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten