Niet nog meer Opeltjes

Vanochtend deed ik er twee uur over om in Wageningen te komen - waar normaal een uur meer dan genoeg is. Overal om me heen auto's, soms 6 rijen dik. Zonder aanwijsbare reden behalve dat het donker was. Ergeniswekkend was vooral het feit dat verschillende sprekers op de autoradio beweerden dat de Europese autofabrikanten gesteund moeten worden om nog meer blik op de weg te brengen.
Dat lijkt me nu niet de bedoeling. Het is verleidelijk om in de teruglopende economie bedrijven te gaan helpen, maar als we daar nu al mee beginnen op die schaal dan is het straks echt onbetaalbaar. Recessies zijn er om misgroei te corrigeren en overcapaciteit af te bouwen. Productiefactoren arbeid en kapitaal kunnen dan elders aan de slag.
Als het om nertsenbedrijven zou gaan waar de vraag naar bont met 30% zou teruglopen, dan zouden veel parlementariers (als ik de stemming zo beluister) al gauw van mening zijn dat helemaal geen steun nodig is, men wilde de sector toch al inkrimpen. Er zitten blijkbaar ook nog voordelen aan de recessie.
Ook aan auto's hebben we geen gebrek. Wel aan wegen om ze op te laten rijden, of aan bussen en buschauffeurs, desnoods aan zeer milieuvriendelijke auto's. Een recessie is er om sommige zaken af te bouwen en andere te versterken. Bijvoorbeeld door overheveling van productiefactoren van de autoindustrie naar de zorg of het onderwijs. Het is verstandig de economie in de benen te houden, maar niet om herstructurering te voorkomen. Opeltjes genoeg, zeker in de ochtendspits.