Even iets prikkelends vandaag: het prikkeldraad gaat verdwijnen en daarmee gaat ook ons landschap veranderen. Ooit had het West-Europese landschap veel meer heggen, die gebruikt werden als veekering en voor wat geriefhout om de kachel en de oven mee aan te maken en brandende te houden. Of voor de steel van een schop of bezem.Maar toen trokken we naar de prairie van de Verenigde Staten en daar waren geen heggen. Cowboys waren ook schaars en dus werd het prikkeldraad uitgevonden (zie de Wiki, waaruit ook de foto komt), in tal van varianten die nu in het museum nog te zien zijn. Later in de markt gestandaardiseerd tot het type dat nu gemeengoed is. En dus werden ook in Europa heggen en stenen muren overbodig, ze sneuvelden bij de ruilverkavelingen om ruimte te maken voor de tractor. Waarmee ook een wandeling maken over andermans land niet meer tot de mogelijkheden hoorde, we stapten in de auto en de kerkepaden verdwenen.
Voor de wandelaars en het wild is er nu goed nieuws: er wordt gewerkt aan veekering op basis van ICT. We krijgen virtuele hekken waarbij het dier op basis van een GPS een tikje of stroomstootje (minder sterk dan prikkeldraad) of een geluid in een van de oren krijgt als zij het weiland uit dreigt te lopen.
Dan kan dus al dat roestige ijzer uit het landschap weg, herten en ander wild kunnen weer gaan en staan waar ze willen (dit doet wellicht meer voor de Ecologische Hoofdstructuur dan nog een paar ha aankopen dus wil Natuurmonumenten deze ontwikkeling eens snel sponsoren), en wandelen door de weilanden wordt gemakkelijk. Niet dat dat dan mag, maar daar wordt als het nuttig is ook wel een arrangement voor bedacht.
n.a.v. een artikel in The Economist 6.9.2008: Virtual fencing
Dat is een goed bericht, ook voor vogels. Wij hebben ooit eens een jonge havik uit het prikkeldraad bevrijd. Heeft uiteindelijk niet mogen baten. Alleen de klapekster en grauwe klauwier zullen het jammer vinden, die willen de stekels nog wel eens gebruiken om hun prooi op voorraad te houden.
BeantwoordenVerwijderen