exportverbod stro en hooi

Bij oplopende wereldmarktprijzen lijkt het voor een exporterend land aantrekkelijk de export te verbieden, als het zich althans zorgen maakt over zijn consumenten. De binnenlandse prijs gaat dan omlaag. Verschillende landen hebben dat afgelopen maanden gedaan bij o.a. rijst. En Argentinie probeert het, met fors protesterende boeren tot gevolg.

Economen zijn in de regel fel tegen zo'n maatregel: importerende landen komen nog verder in de problemen, daar kan honger ontstaan: het probleem wordt dus afgewenteld. En het helpt niet aan een oplossing want de boeren in het exportland krijgen geen signaal via hoge prijzen om meer te produceren. En consumenten in dat land niet om de consumptie wat af te remmen. De markt wordt dus verstoord.

Maar het is van alle tijden. Afgelopen week kreeg ik het jubilieumboek van de 250-jarige PZC (de Provinciaal Zeeuwse Courant) in handen en dat opent met een bericht uit de eerste edities van 1758 waarin over een besluit van de Staten van Zeeland wordt bericht: de instelling van een exportverbod uit de provincie van hooi en stro, vanwege de door slechte oogst in de verregende zomer. In de Staten waren dan ook alleen de steden en niet het platteland vertegenwoordigd.

Westerse economen doen er misschien goed aan hun kritiek op ontwikkelingslanden zo te verpakken dat ze uitleggen dat wij vroeger ook van die maatregelen hebben genomen, maar er van hebben geleerd.