impulse food

Shell Venster, het PR blad van de Koninklijke, gaat meestal over energie maar bevat deze keer ook een leuk artikel over ons gedrag in het benzine-station: De helft van de mensen die bij het tanken nog een blikje fris of een chocoladereep afrekenen, was dat van te voren niet van plan.

Shell richt zich dus bij de winkelinrichting op die helft, de impulskopers die over de streep moeten worden getrokken. Daartoe moet de schapindeling uiterst helder zijn, niet teveel schreeuwerige aanbiedingen, geen broodjes over the counter want er zijn steeds weer andere types uitverkocht en je moet er op wachten, en een aanbieding op de toonbank. Een of de vijf neemt die mee.

Zelf erger ik me er nog wel eens aan dat de cassiere dat dan ook nog loopt aan te prijzen (ook als je al iets anders neemt), maar blijkbaar ben ik een uitzondering. De marketeers zien zichzelf goed bezig. Met Utrecht CS en Schiphol (met sushi) geeft men bij Shell inhoud aan het ontwikkelen van 'on the move' mobiel consumeren. Het gaat om 'speed and ease' en dat de prijzen fors hoger liggen dan in de supermarkt is bekend en geen probleem. Ze verkopen gemak.

Natuurlijk is het ook een beetje verantwoord: Gezond is de trend, verse sapjes, acht soorten fruit, gezonde sandwiches. Maar een banaan als aanbieding op de toonbank gaat nog te ver, en de klant moet wel worden geholpen tot een impuls aankoop over te gaan: "je maakt een behoefte wakker", "he, ik wist nog niet dat ik dorst had".

Wie zich tegen impuls aankopen wil wapenen, volge de aloude aanwijzing van budgetplanners: maak een boodschappenlijstje voor je naar de winkel of de stad gaat. Net zoals bedrijven die hun personeel goed willen laten eten hun restaurant opdracht geven om om 10.30 uur even het menu rond te mailen met een aanklick-mogelijkheid. Kortom: die ANWB borden staan niet voor niets al 1200 meter voor de afslag: kun je vast nadenken wat je echt uit de winkel nodig hebt.

R. Spreen: Snoepen in een opwelling in: Shell Venster mei/juni 2008