De NRC van zaterdag (5.4.2008) had ook nog een verhaal onder de kop Ethisch eten over eten uit de eigen streek. Waaronder aandacht voor Marqt, die lekker, duurzaam en waar mogelijk ook nog uit de streek voorstaat. Wat er ethisch is aan uit de streek eten is me ook na dit stuk nog onduidelijk.
Terecht merkt de auteur op dat het vooral mensen zijn in gematigde klimaatzones met een gedifferentieerde landbouw die zich dat in de kop halen. En omdat we de ananassen of koriander toch niet willen missen (c.q. nog niet ter plekke telen in dure onduurzame kassen zoals de Koreanen ooit deden met bananen) worden er dan uitzonderingen gemaakt. Met mooie termen als "marco-polo locavores" of "wild-card locavores". De laatste soort mag 3 producten op afstand per maaltijd of dag tot zich nemen.
Terecht merkt de auteur op dat het vooral mensen zijn in gematigde klimaatzones met een gedifferentieerde landbouw die zich dat in de kop halen. En omdat we de ananassen of koriander toch niet willen missen (c.q. nog niet ter plekke telen in dure onduurzame kassen zoals de Koreanen ooit deden met bananen) worden er dan uitzonderingen gemaakt. Met mooie termen als "marco-polo locavores" of "wild-card locavores". De laatste soort mag 3 producten op afstand per maaltijd of dag tot zich nemen.
Het enige wat deze trends aantonen is dat de welvarende globaliserende mens ook in zijn eten op zoek is naar authenciteit. Slimme ondernemers spelen er op in.
Wanneer je Barbara Kingsolver's Animal, Vegetable, Miracle leest, zul je het 'etische' locavoorgedrag geheel begrijpen. Of je het ook kunt waarderen is een tweede. Of je het zult navolgen... de vraag ;-).
BeantwoordenVerwijderen