think global, eat local

De belangstelling voor locaal geproduceerd voedsel neemt toe. Niet alleen in Europa maar ook in de VS, zo begreep ik van de week van een directeur van een amerikaans food research institute. Daar is de trend versterkt door een schandaal rond verontreinigd voer voor huisdieren, zodat mensen zich ineens gingen beseffen wat er niet allemaal uit China komt.

Het verschijnsel roept een hoop vragen op. Zoals, wat is 'lokaal': het eigen dorp of made in Europe - over dat laatste praten we vanmiddag in Brussel. Of de vraag of het een modegril is, of een niche in de markt die blijft, of dat het de toekomstige standaard is.

Dat laatste lijkt me zeer onwaarschijnlijk, tenzij de energieprijzen de pan uitreizen en transport onbetaalbaar wordt. Maar om de ontwikkeling in te schatten zouden we meer moeten weten van de aankoopmotieven. Is het een anti-globaliseringsbeweging (men is tegen de huidige globalisering en reist ook niet), is het compensatie-gedrag (net zoals autorijders niet tegen auto's zijn maar best wat extra geld voor een Toyota Prius neerleggen uit milieuoverwegingen), zijn we rijker en associeren we wat duurdere lokale producten met kwaliteit, schatten we de voedselveiligheid van onder onze eigen wetgeving geproduceerde goederen hoger in, is het een milieuoverweging (als in food miles) of dierwelzijnsmotief (zoals bij kalfsvlees in Engeland waar men geen transport van levende dieren meer wil). Wie het al weet mag het zeggen...