Er is met de kerst meer wild gegeten dan voorgaande jaren, inclusief "tam wild" dat in omheinde extensieve landerijen wordt gehouden (zoals kangeroes of sommige herten). Verkoopargument voor wie dat nodig heeft: wild is het enig echte scharrelvlees.Het voordeel van wild, vanuit dierwelzijnsperspectief, is dat het absoluut niet levend wordt getransporteerd. Het wordt afgemaakt waar het graast of loopt (zij het soms in de vlucht dus of het helemaal stressvrij is?). Aan de andere kant van dit spectrum staan de varkenstransporten over honderden kilometers naar een grote slachterij.
.In een wetenschappelijk paper kwam ik het idee tegen van het mobiele abatoir: we brengen de slachterij op wielen naar de boerderij zodat het varken uit zijn hok er zo binnen kan wandelen. Terug naar de romantiek van de huisslachting. Minder stress, minder botbreuken, meer dierwelzijn. In Engeland, de Verenigde Staten en Canada zijn zulke abatoirs ontwikkeld en toegelaten. In de EU zijn ze niet expliciet toegestaan, behalve voor rendieren. In Zweden worden ze ook toegepast bij uitgelegde leghennen.
.De abatoirs op wielen lijken nog niet kosteneffectief te zijn en tal van kinderziektes te hebben. Maar het is een interessant idee; je ziet in meer voedselketens dat de grootschaligheid vervangen wordt door kleinschaligheid - micro-brouwerijen (in de VS en die hebben veel moeite met de huidige hoge hopprijzen), afbakken van brood in de supermarkt. In grotere bedrijfsvestigingen zou je ze misschien ook wel standaard kunnen inbouwen, zodat je alleen karkassen hoeft af te voeren - die kun je echt stapelen en maken de wegen weer wat leger.
F. Carlsson et al: Consumer willingness to pay for animal welfare in ERAE 34-3; september 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten