MVO en landschapsinpassing

Even tussendoor: het is dezer dagen mooi herfstweer om even de stand van het maatschappelijk verantwoord ondernemen van boeren en tuinders op te nemen, waar het gaat om de inpassing van de bedrijfsvoering in het landschap. Mijn buurman knapt voorbeeldig zijn tuinbouwbedrijf op, dus dat is hier een issue. En op het werk gaat het maar over mega-stallen. Vandaar.

Gisteren fietsten we een rondje om van de zon te genieten en dan zie je wel heel grote verschillen. Bij sommige bedrijven ziet het er niet uit en staan de caravans voor de Polen (of zijn het inmiddels Roemenen?) in een vertrapt grasveld tussen de troep. Anderen hebben een fraaie entree voor hun kas en een tuin die door een dure landschapsarchitect onder handen genomen lijkt.

Vanmiddag wandelden we bij Strijensas een route van 10 km die we van het internet hadden geplukt. Zeer de moeite waard, ook al worden de velden al weer snel leger en liet de zon het af en toe afweten. Er worden nog aardappelen en uien gerooid, de eerste bieten zijn er al uit en hier en daar staat nog een veld spruiten. Veel ploeg- en zaaiwerkzaamheden en hier en daar staat de wintertarwe al boven. De route voerde over diverse kopakkers/groenstroken langs percelen en watergangen. En over een aantal hoge dijken. Goed ingepast in het landschap, en goed onderhouden, afgezien dan van dat stuk van de Hoge Dijk waar we 500 meter door de brandnetels mochten. Blijkbaar was het deze zomer teveel moeite daar een paar schapen of paarden in te scharen. Of even een keer met de klepelmaaier er over heen te rijden. Gemiste kans, maar MVO is ook niet makkelijk. Eind deze week praten we er met de OECD in Den Haag over in het kader van de new food economy. Dan zal wel blijken dat het ook voor multinationals niet altijd makkelijk is.