Inkomen buiten bedrijf en risico's

Afgelopen week blogde ik enkele keren over risico-management en ik kom er nu nog even op terug omdat het aspect van inkomens van buiten het bedrijf nog niet aan de orde is geweest. Ik las een interessant wetenschappelijk artikel van ene Steven Blank die daar over nagedacht heeft. Hij komt tot de conclusie dat grotere bedrijven vaak een beter rendement hebben (ze delen de vaste kosten over meer productie) en daarom risicos beter op kunnen vangen. Kleinere bedrijven hebben vaker inkomens uit andere bronnen ('van buiten bedrijf') en dat is ook een goede methode om risico's te spreiden: de kans dat de graanoogst mislukt en het ziekenhuis waar je vrouw werkt reoroganiseert is kleiner dan alleen een mislukte graanoogst (of alleen een ziekenhuis-reorganisatie). Blank denkt ook dat oudere bedrijven juist meer inkomen van buiten bedrijf hebben omdat ouderen liever minder risico lopen dan jongeren. Veel andere redenen lijken me doorslaggevender voor dat inkomen van buiten bedrijf, maar het zou kunnen.

Interessant is nu wat het effect is van deze risico-indekking via inkomen uit andere bronnen (hedging in het vakjargon). Markten voor producten worden daarmee minder stabiel ofwel risicovoller en het zorgt ervoor dat markten minder goed reageren op prijzen of overheidsingrijpen. Er zijn bij een gegeven hoeveelheid risico immers niet zoveel mensen die het deksel op hun neus krijgen en met de productie stoppen dan in een situatie zonder neveninkomens. Men gaat dus langer door met produceren en perioden van lage prijzen worden hardnekkiger.
Waardoor er meer boeren dan voorheen gedwongen zijn er een inkomen bij te zoeken [of de sector te verlaten], waarmee een zichzelf versterkende feedback loop ontstaat die het hebben van een inkomen uit een andere bron bevordert.