De discussie over landbouwbeleid in de NRC werd gisteren voortgezet met een nieuw rondje ingezonden stukken, nu o.a. van bekend Rotterdams kritikaster Jakob Kol en van Wouter van Dieren, nu natuurbeschermer op een waddeneiland.
Het leverde weinig nieuwe argumenten op. Wel maken veel discussanten de fout om bedrijven en de sector door elkaar te haspelen: bedrijven zijn te klein om het zonder subsidie te redden en daarom is de sector noodlijdend. De werkelijkheid is dat de vraag naar landbouwproducten als melk stabiel is, en er (om de arbeidsproduktiviteit te verhogen en daarmee het inkomen in stand te houden) wordt gemechaniseerd en geautomatiseerd. Dan hebben we dus minder bedrijven nodig. En omdat bedrijven niet onmiddelijk stoppen maar vooral als er zich geen opvolger aandient, zijn veel bedrijven dus te klein en verliesgevend. Maar dat wil niet zeggen dat de productie hier niet meer thuis hoort of dat het slecht gaat met de sector. Zoals oud-LEI directeur Jan de Veer vroeger zei: een sector / bedrijfstak kan alleen goed draaien als er bedrijven stoppen.
En verder willen velen zonder meer landschapssubsidies aan boeren voor voetpaden, houtwallen e.d. Het lijkt me slimmer om gewoon te bepalen (via de politiek) hoeveel meter voetpad of houtwal we willen, en daar dan (eventueel via offertes) voor te betalen. Dat is een helderder systeem dan eerst subsidie te betalen per ha en dan te bedenken of we wel genoeg houtwal krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten