veranderen gaat langzaam

Soms maak je ingrijpende veranderingen in schaarste-verhoudingen mee. En blijkt dat het lang duurt voor je je handelen aanpast, wat weer eens aangeeft dat we veel routinematig doen, want dat is lekker efficient.
De aanschaf van mijn eerste digitale camera heeft me dat afgelopen weken weer eens duidelijk gemaakt. Ik herinner me nog mijn allereerste foto: bij de gratie ouders met hun Agfa box op ongeveer tienjarige leeftijd in Ouwehands Dierenpark. De olifanten in zwart/wit en het bleek maanden later na het ontwikkelen van het filmpje met 12 foto's een alleraardigste start, al zeg ik het zelf. Maar hoe ik ook zeurde, meer dan 1 foto zat er die dag niet in. En later kwamen de dure kleurenfoto's, nu veelal vergeeld. Het leidde ertoe dat ik dia's ging maken: goedkoper en je kon er verhalen bij vertellen.
En nu heb ik dan een digitale camera met oplaadbare batterijen. Als je het beetje electriciteit voor het gemak vergeet, zijn de kosten van een extra foto dus nul. Niet meer nadenken, gewoon afdrukken ("toe trekt er nog ene", zeggen de Vlamingen) en als het niets is: deleten. En fouten kun je op de PC ook nog corrigeren. Kortom de schaarste-verhoudingen zijn veranderd, maar ik kan er nog niet aan wennen. Komt wel.
Ik troost me met de gedachte dat het met nieuwe techniek veelal zo gaat. Zelfs bij professionals: de eerste fabrieken die gebouwd werden na de introductie van de elektriciteit waren nog steeds in de lengte. Voor de aandrijfriemen van de stoommachines, die veel kracht in verticale richting verloren, werd er in de lengte gebouwd, maar nu was er ineens energie op elke verdieping. Sommige fabrikanten, zo wordt er beweerd, bestelden zelfs een elektromotor voor elke verdieping. En de eerste generaties automobielen zagen er allemaal uit als een rijtuig met een bok voorop voor de chauffeur. De fabrikanten concentreerden zich op het zelfrijdend krijgen van een apparaat voor lieden die uberhaupt een koetsier of chauffeur hadden, en bedachten pas later dat het ook moderner kon.
Deze week verscheen bij het LEI het Landbouw-Economisch Bericht 2006. Lezenswaardig boekje dat door een groep medewerkers wordt volgeschreven. Je zou het ook via een Wiki kunnen maken, zelfs met gratis bijdragen van buiten het instituut. Maar dat vraagt nog om meer gedragsveranderingen dan waar ik met mijn digitale camera door heen moet. Gaat dus nog even duren.