Het schrikdraad van de Zwarte Boer

De Zwarte Boer is een cafe-restaurant in de bossen bij Staverden. Neem bij Harderwijk de provinciale weg naar Apeldoorn, sla links af naar Leuvenum en Staverden en na een paar kilometer heb je links het landgoed Het Roode Koper (passanten op het terras soms toegestaan, maar gisteren even niet) en rechts de Zwarte Boer, dat net als twintig jaar geleden nog steeds op zondag gesloten is. Principes zijn mooi, en overtuigend als ze geld kosten.
Net voor de Zwarte Boer gaat er rechtsaf een fietspad naar Drie en daarlangs loopt langs een paar honderd meter een interessant schrikdraad. Eerst dacht ik dat het een ruiterpad was dat voor de verandering met schrikdraad van het fietspad was gescheiden. Maar paarden lopen liever niet over in het gras weggewerkte open betonplaten van 30 cm breed. Het was dan ook een pad om koeien naar hun weiland te laten lopen. En zo vergroot de plaatselijke melkveehouder dus zijn huiskavel: bij uitbreiding van het bedrijf (aankoop van de grond van de buurman en meer koeien) is ook een grotere kavel bij de melkstal nodig wil je koeien buiten laten lopen. Heb je die niet, dan moet je opstallen en het voer met een machine maaien en naar de stal brengen. Experimenten met mobiel in de wei melken zijn in het verleden op niets uitgelopen. En opstallen doet de koe uit de wei verdwijnen, en is niet zondermeer goedkoper.
Het pad met het schrikdraad liet me zien dat soms met goedkope en eenvoudige methoden die het landschap niet aantasten, een probleem als dat van een kleine huiskavel is op te lossen. En dat het boeren temidden van natuurschoon niet meteen een handicap is. Al was het maar omdat er ook nog ruimte is voor een cafe waar je op zondag koffie kunt drinken.
Overigens zagen de weilanden met bloeiende paardebloemen en koekoeksbloemen er fraai uit (voor dat laat maaien mag er van mij wel een natuurvergoeding worden betaald). En als burgers als ik dan toch nog wat over het landschap mogen zeggen: een paar varkensstallen type jaren zeventig bij o.a. landgoedboerderijen hadden wat mij betreft niet gebouwd hoeven te worden, en zeker niet in deze anonieme stijl. Het gemak waarmee die varkenshuisvesting is neergezet in een tijd dat je voor een extra woning in het gebied al geen vergunning meer kreeg, blijft verbazingwekkend. De ammoniak emissie is bovendien, zo stelden we vast, niet gering op een mooie zomerse dag. Verder blijf ik veel Holstein Friesian koeien vel over been vinden, het ziet er mij te hongerig uit. Ze mogen dan meer melk geven, als we dan toch subsidies geven laten we dan de ouderwetse FriesHollandse koe maar wat bevoordelen. Want aan Afrikaanse honger willen we op ons fietstochtje eigenlijk niet herinnerd worden - zeker als er in de buurt geen appeltaart te krijgen is.