"Ronduit pet" was de reactie van D66 voorvrouw Lousewies van der Laan op de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen vorige week, waarna ze beticht werd van een niet bij haar partij passend archaisch taalgebruik. Petfood daarentegen is een engels modernisme voor diervoeding. Niet alleen dat modernisme is pet, maar in zekere zin ook de voeding zelf, zo lees ik nu in Wageningen Update 1/06, een kwartaal tijdschrift en relatieblad van betrokken universiteit en research centrum.
Hoogleraar Diervoeding Wouter Hendriks constateert dat het voer wordt gekocht door het baasje van hond of kat (dat lijkt me geen nieuws), en dat het voer daarom vooral een projectie is van diens wensen. Wat echt goed is voor het dier is van secundair belang. Eigenaren vinden nat voer uit blik vooral een stinkende smurrie en kiezen voor het veel slechtere droog voer, dat plantaardig van oorsprong is. Soms zelfs in prachtige vormpjes en kleurtjes, terwijl katten driehoekjes en visjes-vormen niet eens kunnen herkennen en vrijwel kleurenblind zijn. Smaak heeft ook de aandacht van de industrie, maar vooral om te voorkomen dat het dier het eten laat staan - zo zijn ook de eerste huisdieren met obesitas gesignaleerd. En paarden hebben maagzweren omdat ze te weinig te doen hebben. Over petfood en pet marketing gesproken: zou de burger het dierwelzijn ook in de directe omgeving willen bevorderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten